در طول تاریخ انسان‏هایی بوده و هستند که پس از مرگشان، زندگی و حیاتشان ادامه پیدا کرده و با وفاتشان، وجودشان و شخصیت و اندیشه‏شان ادامه یافته است .

مردان خدا و شخصیت‏های الهی، همان‏گونه که در زمان حیات خویش استوانه دین و محور انسانیت و پشتوانه حق و عدالت‏بودند ، آرامگاه و زیارتگاهایشان نیز پشتوانه حق و عدالت و فضیلت است. در این میان، زیارت مشهد حسینی از ویژگی‏های برجسته‏ای برخوردار است. خداوند سبحان در ازای ایثار و فداکاری سیدالشهدا (ع) و تحمل هرگونه سختی چون تشنگی و غم و اندوه فراوان برای حفظ اسلام، در مرقد شریفش برکاتی را قرار داده که در روایات معصومین (ع) به برخی از این آثار و برکات اشاره شده است، از جمله ی آن‏ها اجابت دعا و برآورده شدن حاجات است . چنان که امام صادق (ع)فرمود: «هرکس دو رکعت کنار قبر حسین (ع) نماز بخواند، از خداوند چیزی را مسالت نکند جز اینکه به او عطا شود» 1

عبدالله بن هلال به امام صادق (ع)عرض کرد:

«فدایت‏شوم، کمترین نصیبی که زائر امام حسین (ع)دارد چیست؟ «فرمود: «ای عبدالله، کمترین چیزی که برای او می‏باشد، این است که خداوند او و خانواده‏اش را حفظ می‏کند تا وی را به سوی خانواده‏اش باز گرداند، و چون روز قیامت فرارسد، خداوند حافظ او می‏باشد» 2

آنان که توفیق پیدا می‏کنند و به زیارت مرقد مطهر امام حسین (ع) مشرف می‏شوند، در آستان امام حسین (ع)، درس عشق و فضیلت و کمال می‏آموزند. این‏گونه تربیت اجتماعی و یک چنین مؤسسه تهذیب اخلاق و ادب، برای هیچ ملتی از ملل‏گیتی بشر و میسر نیست.

1و2:منبع    منتخب کامل الزیارات، ابن قولویه، ص 248، تصحیح علامه امینی